| |
|
|
Niepełnosprawni w teatrze, czyli co się dzieje w SPON-ie
Ponad 50 osób z Sierakowic i okolic wybrało się 17 listopada do Teatru Kameralnego w Sopocie. Członkowie sierakowickiej filii SPON oraz członkowie ich rodzin do ostatniego miejsca wypełnili wynajęty autobus wyruszający wieczorem tego dnia sprzed restauracji „Jantar”.
Dla wielu było to pierwsze spotkanie z wysoką kulturą – z teatrem, widać więc było na twarzach skupienie i zarazem ciekawość, a wieczorowe stroje podkreślały rangę wydarzenia.
Niewielka sala teatru z ledwością pomieściła chętnych obejrzenia sztuki Petera Zelenki „Zwyczajne szaleństwa”. Spektakl mówiący o zagubieniu, o braku wzorców moralnych i duchowych współczesnego człowieka, grany bez przerwy od czerwca b.r. daje świadectwo naszych czasów, czasów braku autorytetów. Błyskotliwe, pełne humoru, a czasami wręcz groteskowe dialogi podkreślały dramaty, w które uwikłali się bohaterowie sztuki, a brak miłości, samotność, niespełnione marzenia to sprawy bardzo bliskie wielu z nas. Widzowie żywo reagowali śmiechem i oklaskami na poszczególne scenki, a aktorzy po spektaklu zostali nagrodzeni długimi owacjami.
Wizyta w teatrze była znamiennym wydarzeniem w życiu stowarzyszenia i uwieńczeniem (w tym roku) naszej działalności. W programie przyszłego roku planujemy rozpocząć cykl comiesięcznych spotkań z ciekawymi ludźmi, a na wiosnę wybieramy się na koncert do Filharmonii.
Kończący się rok kalendarzowy jest dobrą okazją do podsumowania tego wszystkiego co dzieje się w SPON-ie. To, że sierakowicki SPON jest organizacją „żyjącą” i aktywną, niech mówią fakty:
- już ponad 5 lat działalności na terenie ( i nie tylko) gminy Sierakowice
- przeszło 270 osób zrzeszonych, w tym 120 aktywnych.
- wybór nowego zarządu filii (sierpień2003)
- cotygodniowa aktywność (spotkania przy kawie, terapia zajęciowa, rehabilitacja)
- ponad 15 wielodniowych imprez o charakterze rehabilitacyjno-rekreacyjnym (turnusy rehabilitacyjne, wycieczki, pielgrzymki, itp.) oraz comiesięczne spotkania okolicznościowe
- wypożyczalnia sprzętu rehabilitacyjnego
- działalność interwencyjno - pomocowa
- integracyjno-informacyjne spotkania z młodzieżą w szkołach
Myślą założycieli filii był trzystopniowy rozwój stowarzyszenia:
1. zachęcenie niepełnosprawnych do wyjścia z domów („apetyt na życie”), poznanie innych ludzi, angażowanie się w działalność stowarzyszenia.
2. rozwój kulturowy i duchowy naszych członków (wyjazdy do muzeów, kin, teatrów, na wystawy, wycieczki krajoznawcze, pielgrzymki, rekolekcje, prelekcje, założenie biblioteczki).
3. rehabilitacja przez pracę: uzupełnienie wykształcenia, kursy zawodowe, zachęcanie przedsiębiorców do tworzenia miejsc pracy lub tworzenie własnych warsztatów przez osoby niepełnosprawne.
Analizując powyższe założenia i to, czego dokonaliśmy, stwierdzamy, że konsekwentnie realizujemy nasze cele i zamiary.
Stowarzyszenie działa dzięki bezinteresownej pracy naszych członków i osób wspomagających. Chciałbym tutaj podziękować tym, bez zaangażowania, których nasza działalność byłaby o wiele trudniejsza. Są to panie: Maria Olszewska, Janina Teclaf, Teresa Okrój, Halina Lawrenc, Eugenia Myszk, które uprzyjemniają nasze spotkania dobrym domowym jedzeniem, miłym słowem i uśmiechem . Pan Bogdan Korzeniewski jest z nami od początku, można zawsze na niego liczyć. Ostatnio, wraz z naszym nowym przewodniczącym Andrzejem Olszewskim, wnosił naszych „wózkowiczów” po stromych schodach do teatru. Pan Andrzej Okrój, wyciszony, solidny, wspomaga nas swoim transportem i nie tylko – Dzięki! M.W.
 Wersja do druku
 Wyślij znajomemu |
|
|
 |